Και είπα ως εδώ… κουράστηκα να απλώνω το χέρι νομίζοντας ότι έχω
κάπου να πιαστώ και να υπάρχει κενό… περιχαρακώθηκα στο κάστρο της καρδιάς, σήκωσα τοίχοι… έκρυψα το μονοπάτι για την ψυχή
μου το γέμισα αγκάθια πέτρες και παγίδες να μην μπορεί κανείς ξανά να με ματώσει..
να με πονέσει… μα φυλακίστηκα παρέα με την μοναξιά και ξέχασα τον δρόμο των
ονείρων ..
Και ήρθες εσύ απάντηση στις προσευχές.. βρήκες το μονοπάτι και
δεν έκανες πίσω.. μάτωσες μα δεν τα παράτησες… όσες παγίδες και αν είχα στήσει
δεν σε αποθαρρύναν… μου είπες είμαι εδώ και έριξες ότι τοίχοι ,όποιες άμυνες είχα
… και τα κατάφερες άγγελε μου στα φτερά σου με πήρες και με σεργιάνισες στον παράδεισο…
καταφύγιο και ταξίδι η αγκαλιά σου …. Τώρα
βλέπω τον κόσμο μέσα από τα μάτια σου και ανακαλύπτω ξανά την μαγεία… για αυτό
σου λέω μην ακούς τι λένε…. εισακούγονται οι προσευχές και την απόδειξη την έχω
στην αγκαλιά μου …
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου