Στα μισά στάθηκα… είπα θα ελευθερωθώ θα περάσω απέναντι… μα…
στα μισά στάθηκα… πουλί η ψυχή που δεν λέει να πετάξει… φοβάται και μένει σαν υπνωτισμένο
με αλλά πουλιά περιμένοντας τον κυνηγό… μα αυτός ο δαίμονας μέσα μου επαναστάτης…
με οικτίρει για τον φόβο μου « προχώρα… πέρνα απέναντι… κουνήσου… τι στάθηκες; Τι
χαζεύεις; Το φως που κοιτάς είναι τα φώτα του χρόνου κυνηγού… φύγε όσο είναι ζωντανή
ακόμα η ψυχή σου, όσο πιστεύει στην μαγεία ….όσο μπορεί το μυαλό και λειτουργεί…όσο
η καρδιά μπορεί να αγαπά πέρνα την γέφυρα… μόνο ο φόβος και το παρελθόν σε κρατάνε…
μόνο εσύ κρατάς φυλακισμένο εσένα… προχώρα…» επαναστάτης που απαιτεί το ίδιο
και από ‘μένα χωρίς να δείχνει επιείκεια… «άνθρωπος είμαι» του λέω…. «φως είσαι»
μου φωνάζει.. δαίμονας που με τριβελίζει;… άγγελος που με ενθαρρύνει;… τι από
τα δυο… δεν ξέρω… και εγώ είμαι ακόμα
στα μισά της γέφυρας…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου