Γράμμα στον Νίκο

 

Πόσα χρόνια σε γνωρίζω? σίγουρα 20 ίσως και παραπάνω όλα αυτά τα χρόνια χιλιάδες τα σκαμπανευάσματα, δεν σε ερωτεύτηκα ποτέ δεν καρδιοχτύπησα μόνο μία στιγμή ένιωσα ένα μικρό τσίμπημα ζήλιας όταν μου μιλούσες για την Κατερίνα ... Δηλώνεις ερωτευμένος ότι με γουστάρεις... Στην αρχή με έπνιξες μετά λες σεβάστηκες αυτό που ήθελα και χάθηκες, και ξέρεις κάτι; ποτέ δεν βρεθήκαμε την ίδια ώρα, στην ίδια κατάσταση και στα ίδια συναισθήματα οι δυο μας... Τώρα σου γράφω αλλά δεν μου βγαίνει συναίσθημα... μόνο λόγια.... ίσως να είσαι ένας από τους ανθρώπους που αδίκησα στη ζωή μου,  όμως την καρδιά το μυαλό και τη σκέψη δεν την κάνεις κουμάντο εσύ...  Ακόμα και τις συζητήσεις μας τις τελευταίες δεν τις χάρηκα.... Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί συνεχίζεις να μου στέλνεις μηνύματα, εικόνες χωρίς να μιλάς; ναι ίσως ήμουν υπερβολική στην αντίδραση μου όσον αφορά τη φώτο της μικρής... όμως μάλλον ήταν μία αφρομή και μία επίδειξη δύναμης από μέρους μου και σε αυτό σου ζητάω συγγνώμη.... Είμαστε περίεργοι άνθρωποι και οι δύο και ίσως για αυτό να μην μπορέσαμε να ταιριάξουμε. Ίσως είναι αυτό, εγώ δεν μπόρεσα να ταιριάξω....  Νομίζω ότι θέλω να σε βγάλω από τη ζωή μου, να πετάξω κάθετι δικό σου και απλά να μείνεις μέσα στο δικό μου μυαλό.

Θυμάμαι όταν ήρθες μου είχες δώσει το ημερολόγιο σου να διαβάσω... να καταλάβω τι είμαι για σένα... να καταλάβω εσένα... ένιωσα την ανάγκη ή ποιος σωστά την υποχρέωση, να κάνω το ίδιο σε εσένα, να σου δώσω δηλαδή το ημερολόγιο αυτών των ημερών που ήσουν κοντά μου και όμως δεν ήταν ειλικρινής σαν να έπρεπε να γράψω αυτά τα συναισθήματα και όχι σαν να τα ένιωσα πραγματικά.... Λυπάμαι που το λέω αλλά έτσι είναι η πραγματικότητα και λυπάμαι πιο πολύ για μένα που θεώρησε υποχρέωση μου να σου γράψω πράγματα μακριά από την πραγματικότητα σου ζητώ συγνώμη για αυτό.

Μου απάντησες λοιπόν στο μήνυμα που σου έστειλα και απάντησή σου ήταν κλασικά παθητική όχι δεν μου κάνει πια όπως σου έγραψα δεν θέλω να παίζω σε κανένα θέατρο του παραλόγου μεγάλωσα γι αυτό καλή συνέχεια.... Μπορεί να υπάρχουν αμφιβολίες μέσα μου όμως δεν βγάζει πουθενά οπότε τις αφήνω στην άκρη... Σε ευχαριστώ για όσα μου πρόσφερες, εγώ δεν ήμουν ικανή να τα εκτιμήσω αναλόγως..  ξέρω ότι πράγμα με χαλάνε και αυτό δεν πρόκειται να αλλάξει για αυτό σε αποχαιρετώ μέσα μου και όσο κι αν νιώθω άσχημα, γιατί  συνεχίζεις να μου στέλνεις μηνύματα, κλείνω αυτό το κεφάλαιο....