πόσο όμορφα
τα λόγια της σιγουριάς ΄πόσο μεγάλα και επαναστατικά… άστο άστο μανάρι μου στα λόγια εμπρηστές ήμαστε όλοι
εγώ σε θέλω όταν η φωτιά θεριεύει να γίνεσαι δαμαστής και όχι λαγός που τρέχει
να κρυφτεί για να γλυτώσει… εγώ σε θέλω στην πράξη να ορμάς στην φωτιά και να γίνεσαι η κυρίαρχος της η παρανάλωμα…
άσε μωρό
μου μπούχτισα από λόγια και ανεύρα σ’ αγαπώ…
δεν τα θέλω μου προκαλούν αναφυλαξία..
εγώ το σ
‘αγαπώ θέλω να το νιώθεις σε κάθε κύτταρο σου … να κυκλοφορεί σαν αίμα στην καρδιά
σου να το φωνάζει κάθε καρδιοχτύπι σου …
θέλω να σε ακουμπά
το χέρι μου και να χάνεσαι.. να χάνεις την γη κάτω από τα πόδια σου σε κάθε φιλί
μου να πέφτεις στην ποιο γλυκιά κόλαση
με κάθε μου χάδι και να ζητάς ακόμα περισσότερο να πετάς στον παράδεισο με κάθε
τέλος και αποκαμωμένος να νιώθεις τον κόσμο στα πόδια σου ..
άστο άστο
σου λέω εγώ σε θέλω αετό και εσύ φοβάσαι τα ύψη .. σε θέλω χελιδόνι και εσύ είσαι
καναρίνι …
εγώ θέλω ουρανό
να πετάω και εσύ είσαι δέντρο..
άστο λοιπόν δεν θέλω να έρθει η στιγμή που να πω κρίμα…
μείνε στα γνωστά στα σίγουρα και
τετριμμένα και εγώ θα συνεχίζω άγνωστους ωκεανούς να εξερευνώ γιατί εγώ έχω
ψυχή και ξέρω να την ρισκάρω και αν χάσω; τουλάχιστον θα πω έζησα … εσύ;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου