περιπλανήθηκα
σε ερήμους… σε άδειες καρδίες και σκοτεινούς
ουρανούς… μόνος… και ας είχα παρέα … κενός και ας φαινόμουν πλήρης… έρημος…
στην ψυχή … και ξάφνου ο ουρανός γέμισε άστρα… ξαφνικά ένα φως από το παρελθόν άρχισε να τρεμοπαίζει .. ήταν
η φλόγα από τα μάτια σου … πως δεν την πρόσεξα ποτέ; Πόνεσα… αναλώθηκα… απελπίστηκα… μα τώρα
τον ουρανό ευχαριστώ… στα αστέρια στέλνω μια ευχή το φως από τα μάτια σου να είναι οδηγός μου
…για μια ζωή…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου