Υπάρχουν άνθρωποι που λες και γεννήθηκαν φοβισμένοι… που
αρκούνται στο λίγο… στο ελάχιστο που δεν έμαθαν ποτέ να διεκδικούν, που
φοβούνται ακόμα και την χαρά γιατί είναι σίγουροι πως στην στροφή θα πληρώσουν το αντίτιμο της…
Υπάρχουν άνθρωποι
που στις φωνές ψάχνουν να κρυφτούν πίσω από υποχωρήσεις… συμβιβασμούς… σιωπές…
που φοβούνται τον πόνο όπως ο διάολος το λιβάνι γιατί έχει μπουκώσει το μέσα τους
από την υπερβολική δόση…
Άνθρωποι που
ήρθαν λαθρεπιβάτες θαρρείς της ζωής…
Με περισσή ευκολία
τους χαρακτηρίζεις δειλούς, συμβιβασμένους, ανθρωπάκια … συχνά κάνεις και μορφασμό
αποστροφής… μα ξεχνάς…
Ξεχνάς φίλε
μου ότι όλοι ξεκινάμε ονειροπόλοι επαναστάτες μα στην πορεία η ίδια η ζωή σπάει
τον τσαμπουκά με άγριο τρόπο σε κάποιους…
Ξεχνάς πως η
αγάπη και ο αυτοσεβασμός διδάσκεται , από παιδί αν δεν στο διδάξανε αυτοί που πρέπει
δεν έχεις μπούσουλα μετά… ξεχνάς πως
κάποιοι ποτέ δεν είχαν την υποστήριξη που θεωρείς αυτονόητη…
Ξεχνάς φίλε
πως το εύκολο είναι να βάλεις ταμπέλα σε
αυτούς τους ανθρώπους και δεν σκέφτεσαι πως θα ήταν καλύτερα να βάλεις φερμουάρ
στο στόμα σου….να ανοίξεις το μυαλό σου και να κρίνεις κάποιον μόνο όταν ζήσεις την ζωή του άλλου δηλαδή; ΠΟΤΕ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου