Πίσω άφησα τα σκοτάδια… η μορφή σου φώτισε μονοπάτι φυγής από το μαγεμένο
δάσος της ερημιάς … ανέβηκα την σκάλα της επιθυμίας για να φτάσω τον δικό σου
ουρανό… στην παραδεισένια πολιτεία της καρδιάς σου θέλησα να πολιτογραφηθώ…
Μα ξαφνικά η σκάλα γίνεται κακοτράχαλη… απότομη…
συνεχίζω μα… χάνεται …
«πρέπει να έχεις φτερά στην ψυχή για να με φτάσεις…
να μην καταδέχεσαι την γη… να αγκαλιάζεις τον ουρανό… τον αέρα… τα θαύματα… να
μην φυλακίζεσαι…»
Και εγώ για χάρη σου στην άκρη της σκάλας προετοιμάζω
την τελική μου μεταμόρφωση μαθαίνοντας τα αρχέγονα μυστικά των πουλιών…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου