ΤΟ ΙΕΡΟ ΤΗΣ ΨΥΧΗΣ: Θα σε βρω στον παράδεισο

ΑΠΟΣΠΑΣΜΑΤΑ ΑΠΟ ΤΟ ΒΙΒΛΙΟ (ΜΕΤΕΝΣΑΡΚΩΣΗ)

· Η επαναγέννηση είναι πάντα θέμα επιλογής

· Έχετε την ίδια δόνηση όπως σου είπα. Γι’ αυτό δεν αντέχεις να είσαι μακριά της , είναι η αδερφή ψυχή σου {σχόλιο: για αυτό συνήθως οι αδερφές ψυχές ενσαρκώνονται μαζί, γιατί η μια δεν αντέχει μακριά από την άλλη. Αυτό δεν σημαίνει ότι θα συναντηθούν ή ότι θα είναι όλα ρόδινα όταν βρεθούν. Ίσως να μην συναντηθούν και να νιώθουν πάντα ένα ανεξήγητο κενό, ίσως η σχέση τους να είναι δύσκολη και ίσως ακόμα και να «χαθούν» αφού βρεθούν γιατί μπορεί μια από τις δυο να μην είναι αρκετά συνειδητοποιημένη}

· Η φύση μας είναι τριαδική…… πνεύμα ,ψυχή και σώμα. Αυτό το τελευταίο , όσο ζούμε στην γη, αποτελείται από το υλικό , το αιθερικό και το αστρικό σώμα.

· Ο καθένας μας έχει μια εξωτερική και μια εσωτερική μνήμη. Η εξωτερική ανήκει στο ορατό μας σώμα, η εσωτερική στο αόρατο «πνευματικό» σώμα. Κάθε πράγμα που σκεφτόμαστε, επιθυμούμε, λέμε, κάνουμε, ακούμε και βλέπουμε χαράζεται σε αυτή την εσωτερική μνήμη . αυτή η εκτεταμένη μνήμη , που περιέχει όλες τις εμπειρίες , παραμένει πάντα στον «οίκο του Πατρός της» , και είτε εξυψώνεται είτε υποβαθμίζεται από τα αποτελέσματα κάθε νέας ζωής πάνω στην γη. Το αστρικό –ή πνευματικό – σώμα επιστρέφει στην γη αλλά παραμένει ίδιο. Μόνο το υλικό σώμα και το αιθερικό του ομοίωμα αλλάζουν. Υπάρχει μια γραμμή επικοινωνίας ανάμεσα στον ανώτερο εαυτό και την όποια υλική μορφή έχει επιλέξει η ψυχή για την τρέχουσα ζωή της . για παράδειγμα, αν ο υλικός εαυτός έχει μια έμπνευση , αυτή προέρχεται από την ψυχή . η λεγόμενη «εσωτερική φωνή» είναι η γνώση από παλιότερα μαθήματα που προειδοποιούν το άτομο να μην κάνει κάποια πράξη που θα βλάψει την ψυχή του .

· Η διείσδυση αυτού του αληθινού εαυτού στον κόσμο της ύλης σπάνια γίνεται αντιληπτή , εκτός από τις περιπτώσεις ανθρώπων που είναι από την γέννηση τους δεχτικοί στην ύπαρξη του , ή που , κοιτάζοντας προς τα μέσα –με τον διαλογισμό – την αντιλαμβάνονται

· Διαδοχικές ζωές προσπάθειας, με ενδιάμεσα διαστήματα ανάπαυσης και μελέτης στο επίπεδο που βρισκόμαστε τώρα, διαμορφώνουν βαθμιαία την ψυχή και την κάνουν αυτό που φιλοδοξεί να είναι . μερικές φορές όμως , αυτό που δεν μπόρεσε να πετύχει στην ζωή το πετυχαίνει μετά τον θάνατο, οπότε στην επόμενη επαναγέννηση το άτομο διαθέτει μεγαλύτερη αντίληψη , μεγαλύτερη ικανότητα να πετύχει τον τελικό στόχο , το πλησίασμα του Θεού.

· Έτσι , η τριαδική μας υπόσταση βιώνει μια τριάδα ενσάρκωσης, απενσάρκωσης και επανενσάρκωσης. Ο άνθρωπος θα έπρεπε να γνωρίζει πολύ καλά το θάνατο, γιατί είναι μια εμπειρία που έχει ζήσει πολλές φορές . όμως, κάθε φορά που επιστρέφει στην σάρκα –με σπάνιες εξαιρέσεις- ξεχνά και πάλι.

· Σε διαφορετικές ζωές είχατε πολλές διαφορετικές εμφανίσεις , μερικές από αυτές στο αντίθετο φύλο.

· Το διάστημα παραμονής στην ενδιάμεση κατάσταση ανάμεσα στις ζωές ποικίλλει .

· Μερικές φορές μπορεί να περάσουν χίλια χρόνια ανάμεσα στις ενσαρκώσεις. Όταν η προσωπικότητα ανακτήσει τη συνειδητότητα της μετά το θάνατο, η αρχική παρόρμηση είναι να ενσαρκωθεί.

· Εκείνο που δείχνει πραγματική πειθαρχία είναι να αποφασίσει η ψυχή να παραμείνει στο παράδεισο και να μελετήσει για να βελτιωθεί ώστε η επόμενη ενσάρκωση να αποτελέσει ένα βήμα στην διαδικασία ανάπτυξης της ψυχής.

· Δεν ξαναγεννιούνται όλοι. Μερικές ψυχές είναι τόσο εξελιγμένες ώστε δεν ενσαρκώνονται πια αλλά περνούν σε ένα επίπεδο ύπαρξης πολύ ψηλότερο από αυτά που μπορεί να προσφέρει η γη……

· Όταν μια ψυχή θέλει να ξαναγεννηθεί , επιλέγει τους γονείς που προτιμά, διασταυρώνοντας τις πληροφορίες με ένα σύστημα που θα μπορούσαμε να το παρομοιάσουμε με κομπιούτερ. Αν για μια συγκεκριμένη θέση υπάρχει «ανταγωνισμός» , για να το πούμε έτσι , το κομπιούτερ θα αποφασίσει ποια ψυχή είναι η ποιο κατάλληλη για το συγκεκριμένο σώμα – ή , στις περισσότερες περιπτώσεις , ποια το χρειάζεται περισσότερο .

· Στην ¨Απω Ανατολή , οι ψυχές που επιθυμούν να επανενσαρκωθούν παραμένουν στην κατοικία των γονιών τους , και όταν έρθει η κατάλληλη στιγμή, απεικονίζουν νοητικά τον εαυτό τους σαν κύτταρα και μπαίνουν στην μήτρα της μέλλουσας μητέρας τους . είναι μια απλή και εύκολη μέθοδος. Είναι όμως επίσης και επικίνδυνη . αν το παιδί γεννηθεί νεκρό , η ψυχή παγιδεύεται στο αιθερικό επίπεδο σε κωματώδη κατάσταση . δεν είναι πια βιώσιμη οντότητα , αλλά ούτε και μπορεί να ελευθερώσει την συνειδητότητα της . αυτό συμβαίνει επειδή ο ψυχικός νους πέφτει σε βαθύ ύπνο όταν γίνεται η επαναγέννηση. Έτσι , δεν μπορεί να προβεί σε καμία νοητική πράξη μέχρι να είναι έτοιμες για χρήση οι ικανότητες και οι αισθήσεις του παιδιού. Ένας άλλος κίνδυνος αυτής της μεθόδου είναι ότι η ψυχή μπορεί να επιλέξει ένα σώμα με νοητική ή φυσική αναπηρία . σε αυτή την περίπτωση , πρέπει να υπομείνει αυτή την κατάσταση για όλη την διάρκεια αυτής της ζωής . φυσικά , μερικές φορές αυτό επιλέγεται σκόπιμα από την ψυχή , για να «ξεπληρώσει» κάποια καρμικά της χρέη – όπου το κάρμα είναι ο νόμος των αναπόφευκτων συνεπειών των πράξεων μας. Μια ψυχή που μπαίνει σε ένα άρρωστο ή ανάπηρο σώμα , αλλά αντιμετωπίζει και ξεπερνά αυτά τα εμπόδια με καλή διάθεση, αναπτύσσεται πνευματικά πιο γρήγορα από μια άλλη ψυχή που , με τα γήινα έχει όλες τις ικανότητες και τις ανέσεις.

· Σε όποια περιοχή του κόσμου κι αν βρίσκεται το νέο σώμα, η ψυχή έχει την δυνατότητα να εισέλθει σε αυτό «όχημα ζωής» οποιαδήποτε στιγμή από την σύλληψη μέχρι και την γέννηση . όμως , η μέθοδος που υιοθετείται συνήθως στην Δύση είναι να περιμένει η ψυχή μέχρι να γεννηθεί πρώτα το παιδί. Με αυτό τον τρόπο, δεν διατρέχει τον κίνδυνο να παγιδευτεί στο λήθαργο…

· Η ίδια η διαδικασία της επαναγέννησης στηρίζεται στην ικανότητα της ψυχής να «συστέλλει» τα πνευματικά της σώματα – το αστρικό, και στην συνέχεια το αιθερικό- δίνοντας τους το κατάλληλο μέγεθος ώστε να μπορέσει να τα συντονίσει με το υλικό σώμα του παιδιού. Αυτός ο συντονισμός γίνεται αμέσως μετά την γέννηση και είναι αρκετά δύσκολος. Γι’ αυτό το λόγο , η διαδικασία συνήθως απαιτεί τη βοήθεια ενός «πνευματικού γιατρού» , ο οποίος βλέπει με την εσωτερική του όραση το νωτιαίο μυαλό του παιδιού και των δύο πνευματικών σωμάτων , και τους ενοποιεί.

· Μια άλλη μέθοδος ενσάρκωσης είναι η εξής: η ψυχή δεν μπαίνει παρά μόνο αφού το παιδί φτάσει σε ηλικία πέντε έως οχτώ εβδομάδων . με αυτό τον τρόπο , υπάρχει απόλυτη βεβαιότητα ότι το σώμα είναι ικανό και κατάλληλο για την ψυχή . αμέσως μόλις συμβεί η ενσάρκωση όλες οι αναμνήσεις της προηγούμενης ζωής και του ενδιάμεσου διαστήματος μετά το θάνατο σβήνονται, και αρχίσει ένα νέο σύνολο νοητικών εντυπώσεων. Μερικές φορές , αν η ενσάρκωση είναι εσπευσμένη , η μνήμη μπορεί να συνεχίσει να υπάρχει – πράγμα που εξηγεί την μεγάλη συχνότητα τέτοιων περιπτώσεων στην Ινδία…

· Για αρκετούς μήνες η ψυχή κοιμάται μέσα στο μωρό, το οποίο χρησιμοποιεί τα ένστιχτα του για να μάθει την λειτουργεία του σώματος – φαγητό , ύπνο και εκτέλεση οργανικών λειτουργειών. Μόνο όταν αρχίσει να αφυπνίζεται η ψυχή , αρχίζει και το παιδί να εμφανίζει νοητική δραστηριότητα .

· Η ψυχή δεν αφυπνίζεται αμέσως αλλά σταδιακά ,σε όλη την διάρκεια της παιδικής και νεανικής ηλικίας του ατόμου. Σε σπάνιες περιπτώσεις , όμως , μια ψυχή μπορεί να αφυπνιστεί πρόωρα και να θυμάται, αν όχι την προηγούμενη ζωή της , κάποιες προηγούμενες ικανότητες της. Αυτό συμβαίνει με τα παιδιά θαύματα.

· Η ψυχή ενεργοποιείται σταδιακά με το σώμα, έτσι ώστε , σε ηλικία είκοσι ενός ετών περίπου, να έχει ενσαρκωθεί πλήρως. Μερικές φορές μια ψυχή μπορεί να μην «αφυπνιστεί» παρά μόνο αφού το σώμα πλησιάζει στην μέση ηλικία. Σε αυτή την περίπτωση , η προσωπικότητα δεν δείχνει μέχρι τότε δείγματα πλήρους διανοητικής δραστηριότητας. Και αφού τελειώσει η νέα αυτή ζωή της , η αθάνατη ψυχή , η οποία είχε ενσαρκωθεί για να προσπαθήσει να κυριαρχήσει στην φύση της , επανέρχεται για άλλη μια φορά στο «σπίτι της» για ανανέωση και νέα μελέτη, πριν επιστρέψει ξανά στην γη, συνεχίζοντας έτσι αυτή την «κυκλική» επιδίωξη της τελειότητας και της επανένωσης με τον θεό.