Συμβιβάσου… δέξου φωνάζει η λογική … γονατισμένη… νικημένη …
πληγωμένη η καρδιά σαν μικρό παιδί που το μαλώνουν κατεβάζει το κεφάλι μα η
σκανδαλιάρα ελπίδα τρεμοπαίζει στα μάτια …
Δεν είμαι εγώ για πολλές μαυρίλες μωρό μου … τις αποβάλει ο οργανισμός μου σαν ξένο
σώμα.. δεν υποτάχτηκε ποτέ η καρδιά μου στην λογική , με πνίγει η σιγουριά… τα
γκρεμίζω όλα και ας μην ξέρω πως και αν
θα ξαναχτίσω… κοιτώ τα ερείπια κάνοντας τσιγάρο όπως λέει και η φιλενάδα μου η
Αλκυόνη και ας πονάω…
Ποιος να με αντέξει; Δεν ξέρω… εδώ δεν με αντέχω εγώ ώρες
ώρες… όπως και αν έχει προχωρώ παρακάτω με μια πληγή … με μια απορία … με ένα
χαμόγελο… με μια ελπίδα αγκαλιά προχωρώ…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου