Σε μονοπάτια άγνωστα σε άφησα εαυτέ μου να χαθείς…. Έκρυψα την
μαγεία σου… σε μίσησα χωρίς να το καταλάβω… δανεικά φώτα έψαχνα να φωτίζουν τον δρόμο της ζωής
μου… δέχτηκα τον ρόλο κομπάρσου νομίζοντας
η ανόητη πως είναι αρκετό.. σε υποτίμησα… ξέχασα ότι η λάμψη της ψυχή σου δίνει
δύναμη στην αστραπή… ξέχασα πως το βλέμμα
σου σκορπά την μαγεία στον ουρανό … ξέχασα ότι στα χέρια σου κρατάς αστέρια…
όνειρα… φως…. ξέχασα ότι είσαι φως … ότι δεν χρειάζεσαι δεκανίκια για τα όνειρα
σου … ότι δεν σου πρέπει να είσαι δευτεραγωνιστής στην ζωή κανενός… μα τώρα με προβολέα την ψυχή στην θάλασσα της ζωής
θα φτιάξω από την αρχή την δική μου παράσταση όπως εγώ την θέλω γιατί τώρα ξέρω…..έχω
την δύναμη… μπορώ … τα πάντα μπορώ ….
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου