Έντυσα την ψυχή μου με το κόκκινο της ορμής, του τυφλού πάθους και το μαύρο του σκοταδιού…. θύελλες λυσσομανούσαν μέσα μου… κύματα πελώρια… έχασα την ρότα μου… μάτωσα σε βράχια κοφτερά…
Το όνειρο αν δεν το σεβαστείς θα σε εκδικηθεί…όλα τα όνειρα μου με εκδικήθηκαν… λύγισα… απελπίστηκα….παραιτήθηκα… μα τώρα ξέρω… έμαθα….. ποτέ δεν εγκαταλείπεις τα όνειρα σου αλλάζεις μόνο μονοπάτι και χρώμα στην ψυχή και προχωράς … τώρα την έντυσα με λευκά γιατί μέσα από τις στάχτες της ξαναγεννήθηκε αθώα, αμόλυντη , για να μην ξεχνώ ότι όσο ζω μπορώ να πετάξω, όσο υπάρχω υπάρχει ελπίδα…..την έντυσα με γαλάζια για να μην ξεχνώ πως αν δεν ηρεμήσει το μέσα σου κανένας άνεμος δεν θα σε βγάλει στην ακτή του ονείρου σου ….πάντα θα κυνηγάς μια άπιαστη Ιθάκη…..
Σοφία Ζαχαριουδάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου