Ένιωθε μια αδιόρατη θλίψη, μια αδιόρατη έλλειψη, κάτι άπιαστο που για λίγο νόμιζε ότι ίσως.... κάπως....
Τα βράδια γινόταν ποιο επώδυνη η έλλειψη, έπαιρνε σάρκα και οστά και την περιγελούσε.
Παρέα με μια ανόητη ελπίδα και τον νου να έχει αποστατήσει σκέφτοντας τον έλπιζε και περίμενε ένα του μήνυμα, ένα του τηλεφώνημα από τα μηνύματα που μόνο εκείνος ήξερε, απ' τα τηλεφωνήματα που κάναν την καρδιά της να χτυπάει ποιο γρήγορα, το μυαλό της να αδειάζει και την γλώσσα της να δένετε κόμπο.
Ένα σημάδι αναζητούσε, μια επιλογή, μια ευκαιρία. Μα το 'ξερε εκείνος δεν ήταν αυτό που ζητούσε, αυτό που είχε ανάγκη, όμως είχε αρχίσει να φοβάται ότι ο χρόνος θα έθαβε το όνειρο της , σα να στένευαν τα περιθώρια και αυτό την έκανε να ασφυκτιά, να μην μπορεί να αναπνεύσει.
Δεν μπορούσε να το δεχτεί. ΤΗΣ ΧΡΩΣΤΑΕΙ Η ΖΩΗ ΜΙΑ ΑΓΑΠΗ. Τελεία και παύλα.
Τα βράδια γινόταν ποιο επώδυνη η έλλειψη, έπαιρνε σάρκα και οστά και την περιγελούσε.
Παρέα με μια ανόητη ελπίδα και τον νου να έχει αποστατήσει σκέφτοντας τον έλπιζε και περίμενε ένα του μήνυμα, ένα του τηλεφώνημα από τα μηνύματα που μόνο εκείνος ήξερε, απ' τα τηλεφωνήματα που κάναν την καρδιά της να χτυπάει ποιο γρήγορα, το μυαλό της να αδειάζει και την γλώσσα της να δένετε κόμπο.
Ένα σημάδι αναζητούσε, μια επιλογή, μια ευκαιρία. Μα το 'ξερε εκείνος δεν ήταν αυτό που ζητούσε, αυτό που είχε ανάγκη, όμως είχε αρχίσει να φοβάται ότι ο χρόνος θα έθαβε το όνειρο της , σα να στένευαν τα περιθώρια και αυτό την έκανε να ασφυκτιά, να μην μπορεί να αναπνεύσει.
Δεν μπορούσε να το δεχτεί. ΤΗΣ ΧΡΩΣΤΑΕΙ Η ΖΩΗ ΜΙΑ ΑΓΑΠΗ. Τελεία και παύλα.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου