Δίνοντας μου μία λευκή τουλίπα είπες θα 'μαι πάντα εδώ.... Ο ήλιος στη μέρα σου που θα διώχνει τα σκοτάδια.... θα 'μαι ο ήλιος που ζεσταίνει και λιώνει τους πάγους της καρδιάς σου.... θα 'μαι ο ήλιος που θα φωτίζει την ψυχή σου.... Είπες.... και εγώ όλα τα χρώματα τα έβλεπα μέσα στα δικά σου μάτια και την ψυχή μου άφησα να λιαστεί στα φύλλα της λευκής τουλίπας .... και τώρα αφήνεις τον ήλιος που μου υποσχέθηκες πώς θα λάμπει για πάντα να δύσει... Τώρα από μακριά βλέπω το φώς του σιγά σιγά να χάνεται...

Τίποτα δεν διαρκεί για πάντα μου λες... Μα εγώ για πάντα άφησα την ψυχή μου στα φύλλα μιας λευκής τουλίπας....