τα όνειρα μου

Και άπλωσα τα όνειρα μου στο μπουγαδόσχοινο της ζωής … και τα ξέχασα… άνεμοι και βροχές τα χτυπούσαν μανιασμένα και δεν τα προστάτευσα… παλιώσανε… ξεσκίστηκαν και εγώ χαμένη στον ωκεανό του χρόνου παρακολουθούσα την παρακμή τους …
Και ήρθε το φως των ματιών σου σαν φάρος να με οδηγήσει πίσω στον εαυτό μου … ήρθε το φως από το χαμόγελο σου να μου δείξει την κακοποίηση… την παραμέληση…
Ήρθες εσύ να μου θυμίσεις ότι ΕΙΧΑ όνειρα… και να μου διδάξεις ότι προστατεύεις τα όνειρα σου , δεν τα αφήνεις έρμαια στους ανέμους και στους καιρούς….