θυμήσου
κάποιο παγκάκι… κάπου…κάποτε… ο μεσίτης της γνωριμίας μας… ο μάρτυρας του
πρώτου φιλιού.. η βάρκα μας για το όνειρο .. θυμήσου όταν αγκαλιά σε κρατούσα
πως αυτή η γωνιά με τα δυο δέντρα
γινόταν ο δικός μας κήπος της Εδέμ…
μα έφυγες…
με τον άνεμο και σου έχω κακιώσει… πως με άφησες πίσω; Γιατί βιάστηκες; Τώρα
πως να συνεχίσω; Με τι δύναμη; Κλειστοί οι δρόμοι του ονείρου… ο
σηματοδότης για τη χαράς κολλημένος στο
κόκκινο… σε αδιέξοδο μόνο οδηγεί η ζωή …
ερημιά … και
εγώ εγκλωβισμένος μακριά σου … το παγκάκι μας
παγκάκι της μοναξιάς του κάνουν παρέα πια μόνο κάτι γέρικα κοράκια..
όπως και της καρδιάς…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου