φύγε.... 8/10/2015

Μια φυγή… όλη η ζωή σου μια φυγή… από όλους και από όλα… το πολύ δεν το αντέχεις, δεν το μπορείς, νιώθεις να πνίγεσαι… να εξαφανίζεσαι… να φυλακίζεσαι … αετός πώς να ζήσεις χωρίς την δύναμη του αέρα στα φτερά σου; κουρσάρος … εξερευνητής η ψυχή σου πώς να περιοριστείς σε μια λίμνη; 
Ήρθε η στιγμή που είπες «εγώ στο λιμάνι της αγκαλιά σου θα δέσω… στην φυλακή του κορμιού σου ισοβίτης θα τελειώσω τις μέρες μου…» και το πίστευες… και εγώ σε άκουγα… μα δεν αφουγκραζόμουν την καρδιά σου … δεν μπόρεσες ούτε θα μπορέσεις ποτέ… να φυλακιστείς ψυχή μου … ταξίδεψε λοιπόν σε όποιες θάλασσες έχεις ανάγκη… πέτα σε όποιους ουρανούς, σε όποιους γαλαξίες ζητάς … εγώ θα είμαι εδώ… ξέρω μόνο ελεύθερο μπορώ να σε έχω… φυλακισμένος μου ξεγλιστράς… σε χάνω… φύγε μακριά ώστε να μπορέσουμε πραγματικά να γίνουμε ένα…
Σοφία Ζαχαριουδάκη