Χρόνε εκδικητή… ζηλιάρη …εγκληματία τρέχεις σαν τρένο
αφήνοντας ερημιά στις ράγες των ονείρων… τρέχεις χωρίς να κοιτάς τι
καταστρέφεις και καταστρέφεις πολλά… σώματα.. πρόσωπα…χαμόγελα …σχέσεις… τα
πάντα γκρεμίζεις στο πέρασμα σου και κανένας δικαστής… κανένα δικαστήριο δεν
μπορεί για τα εγκλήματα σου να σε τιμωρήσει… σε κανένα δεν λογοδοτείς.. καταστρέφεις σώματα και φυλακίζεις καρδιές… πρόσωπα
σε μάσκες παλιάτσου μετατρέπεις και χαμόγελα σβήνεις.. με σύμμαχους την ρουτίνα
και την συνήθεια ξεθωριάζεις σχέσεις… μα
ότι και αν κάνεις τον αιώνιο μαγικό χορό των ψυχών δεν μπορείς ούτε θα μπορέσεις
ποτέ να σταματήσεις… γιατί εμείς θνητοί μα θα έχουμε πάντα τον ουρανό… θα έχουμε
το άρωμα των λουλουδιών… την μουσική των
άστρων μα πάνω από όλα χρόνε κακούργε θα έχουμε πάντα τον έρωτα που μαζί του πετάμε
πάνω και πέρα από εσένα και την μιζέρια σου … θα έχουμε τον έρωτα που σε διαγράφει…
σε αποδυναμώνει… σε μηδενίζει…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου