Υπάρχουν στιγμές που λέω να γύριζα πίσω τον χρόνο να αλλάξω
μονοπάτι … να αλλάξω στενό …να μη βρεθείς ποτέ μπροστά μου … να μην δω τα μάτια
σου που με μάγεψαν… να μην δω το χαμόγελο σου που με αιχμαλώτισε …. Να μην
ακούσω την φωνή σου που γλυκά με υπνώτισε …να μην σηκώσεις θύελλες σε κορμί ,
μυαλό , καρδιά … να μην γίνεις η μοναδική έννοια ,σκέψη και χαρά μου …
Να γύριζα τον χρόνο πίσω να μην σε γνωρίσω ποτέ… να μην ήξερα
το όνομα σου που σαν προσευχή το λέω τώρα… να μην τρέμουν τα χείλι… να μην
κρυώνει το σώμα… να μην παγώνει η καρδιά από την έλλειψη σου …
Να μην σε γνώριζα ποτέ … να μην εύχομαι την μια στιγμή να είσαι καλά και ευτυχισμένος και την
ακριβώς επόμενη να σε καταριεμαι να μην βρίσκεις ησυχία μακριά μου … τα πάντα
εμένα να σου θυμίζουν … παντού να με ψάχνεις…τις νύχτες να στοιχειώνω τα όνειρα
και το κορμί σου …
Ποτέ … ποτέ να μην σε γνώριζα λέω… να μην νιώθω στιγμές
στιγμές ότι περνάω τα σύνορα της λογικής και γίνομαι βασίλισσά της τρέλας…του πόνου…της απελπισίας …
Μα είναι και ώρες που νιώθω ότι ζωή μου έδωσες…ελπίδα…όνειρα
και τότε ξέρω ότι αξίζει… ναι αξίζει να αγαπάς και ας πεθαίνεις…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου