απέναντι μου ... (28.4.2015)

Και απέναντι μου άδειο, θλιβερό, έρημο σαν την ψυχή μου το φόρεμα… που σου άρεσε, που το λάτρευες που το αγαπούσες όπως εμένα έλεγες… έλεγες… νεραΐδα μόνο δικιά μου έλεγες… και εγώ το λάτρευα γιατί το λάτρευες…. τώρα απέναντι μου σαν φάντασμα βρίσκεται να μου θυμίζει βραδιές που χανόμουν στην αγκαλιά σου… τώρα σπάσαν τα φτερά της νεραΐδας… τώρα δεν μπορώ να το βλέπω… το μισώ… ναι το μισώ γιατί δεν είσαι τώρα εδώ να μου πεις ξανά πόσο σου αρέσει… δεν είσαι εδώ να δω την λάμψη στα μάτια σου… να ακούσω την καρδιά σου… δεν είσαι εδώ… μόνο αυτό το φόρεμα απέναντι μου… μόνο αυτό….
Σοφία Ζαχαριουδάκη