Σκοτάδι μπροστά …
ερημιά … καμιά χαρά … κανένα γέλιο… βουβές οι μέρες και οι νύχτες… ιδικά οι
νύχτες… πως θα τις παλέψω θεέ μου μακριά σου;Πως θα συνεχίσω
να ζω, να αναπνέω χώρια σου;Πως θα ξεγελάσω
το μυαλό ; πως θα μερώσω την καρδιά ; αίμα στις φλέβες μου έγινες… χτύπος της
καρδιάς… ανάσα… πνοή μου …
Πάντα θα ‘μαι εδώ,
ποτέ δεν θα σε αφήσω έλεγες, τώρα; Τίποτα… έσβησε το πάντα… χάθηκε το ποτέ …
προσπέρασε η χαρά … πέθανε η ελπίδα… όλα νεκρά μακριά σου … όλα…. και εγώ μαζί…
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου