Σ’ έχασα.... (21.5.2015)

Σ’ έχασα.. και έχασα το γέλιο… τα αστέρια … μόνο ένας σκοτεινός απειλητικός ουρανός έμεινε… Κανένα φως… πουθενά… μια ελπίδα που σαν φλόγα υπάρχει ακόμα παλεύει να μην την καταπιεί το σκοτάδι …
το καράβι της ψυχής ακυβέρνητο τσακίζεται σε βράχια και δεν είσαι εδώ να του αλλάξεις πορεία..
Δεν ακούς την καρδιά που ουρλιάζει, δεν βλέπεις το κλάμα της, δεν ακούς που λέει το όνομα σου σαν προσευχή… δεν θέλεις πια να ακούς, να βλέπεις, να νιώθεις και εγώ μακριά σου μένω να αναπολώ ταξίδια σε θάλασσες που εσύ μου γνώρισες…
Σοφία Ζαχαριουδάκη