Δεν θα έπρεπε να υπάρχουν οι ώρες της νύχτας…
Μαχαίρια γίνονται και χαρακώνουν και οι αναμνήσεις αλάτι στις πληγές…
Που να ‘σαι αυτές τις ώρες; Τι κάνεις; Υπάρχω μέσα σου; Σε πονάνε και εσένα αυτές οι ώρες;
Μια ανοικτή πληγή μέσα μου αιμορραγεί … θα επουλωθεί ποτέ;
Αχ αυτή η νύχτα ….
Φωτιά …να της βάλω φωτιά παρανάλωμα να γίνει μα φοβάμαι…. Φοβάμαι πως και οι φλόγες την μορφή σου θα πάρουν και εγώ μέσα τους θα πέσω, για λίγο έστω και έτσι κοντά σου να βρεθώ….
Σοφία Ζαχαριουδάκη
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου