Άδειασε η ψυχή… (17.6.2015)

Άδειασε η ψυχή… ναυάγησε η καρδιά… χαμένη … μακριά σου τον κόσμο… το γέλιο… την χαρά… την ζωή την ίδια ένιωσα να χάνω… βράχος η μοναξιά με πλάκωσε… … μαχαίρια οι αναμνήσεις και με κάρφωναν… θα τις αρνηθώ είπα… όλα θα τα αρνηθώ… και εσένα… θα σε κρύψω βαθιά σε μια πληγή και θα σε ξεχάσω… είπα δεν ήσουν τίποτα… περαστικό αεράκι… τίποτα… δεν με έπειθα και η πληγή άνοιγε… μα τώρα ξέρω για να πας στον παράδεισο πρέπει να περάσεις από την κόλαση… δέχτηκα λοιπόν την απουσία σου … τώρα θέλω να θυμάμαι την μορφή σου , τα λόγια σου, εσένα … και αργά μα σταθερά το φως επιστρέφει ξανά … και αυτή την φορά δεν θα σβήσει ποτέ γιατί δεν θα εξαρτάται παρά μόνο από εμένα… δεν θα μπορεί να το σβήσει καμιά απουσία…
Σοφία Ζαχαριουδάκη