Σε
πέθανα λες… όχι δεν σε πέθανα εγώ, εσύ σκότωσες ότι ξεκινούσε να ανασαίνει… εσύ
στραγγάλισες ότι πήγε να γεννηθεί… εσύ
μπέρδεψες την αγάπη με την φυλακή.. την κατοχή.. την καταπίεση.. εσύ ζητούσες ο κόσμος μου να περιστρέφεται
γύρω σου.. να είσαι το κέντρο του… εσύ ζητούσες να πάρεις χωρίς να δώσεις
γιατί πολύ είχες πληγωθεί στο παρελθόν και τώρα ζητούσες έκρινες και κατάκρινες
το δικό μου…
Μα ποιος σου είπες πως πρέπει να
πληρώσω εγώ για κάτι που δεν έφταιξα;
Ποιος σου είπε μανάρι μου ότι έχεις δικαίωμα να κρίνεις το παρελθόν μου;
Δεν σου ανήκει.. κανένα δικαίωμα πάνω του δεν έχεις..ούτε είχες ποτέ..
Και μια τελευταία συμβουλή πριν το
τέλος… δεν ζει η αγάπη μωρό μου σε φυλακές… αέρα θέλει στα φτερά της… ελευθέρια
για να συνεχίζει να αναπτύσσεται… μαραζώνει αλλιώς.. ξεφτίζουν τα χρώματα της
και γίνεται καρικατούρα του εαυτού της… μην ζητάς να γίνεις ο κόσμος όλος για τον άλλον.. αγάπα τον… στήριζε τον χωρίς
να του στερείς την ελευθερία του και ο άλλος θα σε κάνει κέντρο του κόσμου
του…και της καρδιάς του.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου