Ναι μανάρι μου κάποιες φορές πονάνε γιατί φαντάζεσαι και ξέρεις ότι υπάρχει
και κάτι άλλο… κάτι άλλο που μπορείς να κάνεις, που μπορείς να ζήσεις.
Σε ξεβολεύουν τα όνειρα… κουνήσου… κάνε κάτι σου φωνάζουν …. Ζήσε όπως θες
ουρλιάζουν… ζήσε… σαν αλογόμυγες σε κεντρίζουν
(όπως θα έλεγε και ο παππούς Σωκράτης) βασανιστικά.
Μα χωρίς αυτά ψυχή μου δεν θα ήσουν άνθρωπος, ρομπότ θα ήσουν… ζώο σκέτο.
Αυτά σου δίνουν κίνητρο, όλες οι προοπτικές ανοίγονται μπροστά σου, φτερά
σου δίνουν να πετάξεις να μην σέρνεσαι στην γη, αστερόσκονη προσθέτουν στις
μέρες σου.
Μα πρόσεχε καρδιά μου εκδικούνται τα όνειρα, τα ανεκπλήρωτα όνειρα, πρόσεχε
δηλητήριο γίνονται και σου αφήνουν μια πικρή γεύση στο στόμα.
Τις νύχτες σαν φαντάσματα ζωντανεύουν… πρόσεχε τα ανεκπλήρωτα όνειρα στα
τρία μέτρα σε στήνουν…. ετυμηγορία δειλίας βγάζουν και αλύπητα σε εκτελούν για
αυτό όπως λένε: καλύτερα να ματώνω για ένα όνειρο που έζησα παρά να μετανιώνω
που το άφησα να πεθάνει.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου