27.7.2014

Να ‘μουν κοντά σας νεράιδες της λήθης.. χορό ξένοιαστο χωρίς θύμησες.. χωρίς πόνο στα δάση να στήναμε… μόνη έγνοια η χαρά… μόνη μνήμη το τώρα… μόνος έρωτας τα δέντρα, τα λουλούδια… μόνος πόνος ή κούραση του χορού.. 
Τρελό.. ξέφρενο χορό … χωρίς σταματημό κανένα μέχρι η ανάσα να χάνετε… 
Να ‘μουν κοντά σας νεράιδες της λήθης υπηρέτης της στιγμής… χωρίς παρελθόν… χωρίς μέλλον.. να πάψει ο πόνος.. να μεταμορφωθεί.. σε αέρα.. σε ατμό.. και πάνω στο χορό σαν κάτι… κάποια γνώριμη αγαπημένη φωνή να φέρνει το θρόισμα των δέντρων… μαγικά, ψιθυριστά, να με καλεί λέγοντας το όνομα μου.. … μα εγώ χαμένη στον παροξυσμό.. να μη με νοιάζει ποια.. και πρώτη τον χορό να σέρνω…
Σοφία Ζαχαριουδάκη