ΚΑΛΩΣ ΟΡΙΣΕΣ ΡΕΑ!!!

Τι να πω;; Περάσανε πολλές μέρες από την τελευταία φορά που ήμουν ξανά "εδώ". Μπήκα νοσοκομείο, βγήκα με τεράστιο φόβο και ανασφάλεια για το αν θα σταματήσω να πονάω. Πρώτη φορά που είχα αμφιβολίες για το αν θα γίνω ποτέ ξανά όπως ήμουν. Όμως όλα καλά, θέλω ακόμα για να το αφήσω εντελώς πίσω μου να κάτσω στο καρότσι μου και αν τα καταφέρω και εκεί ε.... μετά... ποιος με πιάνει....
Στην ζωή μου ήρθε η Ρέα, για την ακρίβεια την έφερε η μαμά μου. Είναι υπέροχη, γλυκιά και πολύ πολύ παιχνιδιάρα. Την έχω λατρέψει, κοιμηθήκαμε χτες μαζί, με κάνει να νιώθω ζωντανή, παίζουμε και απλά με γρατσουνάει δεν σκέφτεται ότι είμαι σε γυάλα, δεν σκέφτεται μην με πονέσει, απλά παίζει μαζί μου σαν όλα τα μικρά γατάκια, και να σκεφτεί κανείς πόσα χρόνια ήθελα να έχω και σκεφτόμουν τους άλλους. Την ευχαριστώ πολύ που ήρθε στην ζωή μου (και την μάνα μου που ακόμα προσπαθεί να μου μάθει όταν κάτι θέλω να το διεκδικώ) είναι ακριβώς αυτό που ζητούσα.
ΚΑΛΏΣ ΟΡΙΣΕΣ ΡΕΑ!!!