Γιατί νιώθεις λύπηση για τον άλλο; Ποιος είσαι εσύ που θα κρίνεις ότι ο άλλος είναι για λύπηση; Που ξέρεις το ταξίδι της ζωής του; Τι μαθήματα πρέπει να πάρει; Τι πρέπει να μάθει; Που ξέρεις την «αποστολή» του; Πως δείχνεις τόση αλαζονεία; Γιατί το να λυπάσαι τον άλλο είναι αλαζονικό. Όταν θα μπορέσεις να ταξιδέψεις στο δρόμο του, όταν θα πάρεις τα ίδια μονοπάτια που πήρε, όταν περπατήσεις στις ίδιες ανηφόρες, όταν θα έχεις ακριβώς τις ίδιες συνθήκες , τα ίδια συναισθήματα τότε θα μπορείς να κρίνεις (ναι κρίση είναι η λύπηση). Και επειδή αυτό είναι ανθρωπίνως αδύνατο να γίνει…. Δεν έχεις το δικαίωμα να νιώθεις λύπηση για κανέναν.