Πριν 3 μέρες πέθανε από καρκίνο ένας
φίλος του αδερφού μου, λίγο πριν φύγει είδε τον νεκρό πατέρα του
και κάποιους άλλους. Ξαφνιάστηκε και είπε "Μπαμπά και εσύ είσαι εδώ;"
και 'αφήστε με λίγο ακόμα".
Όταν η ψυχή είναι
να αναχωρήσει έρχονται να την προϋπαντήσουν οι γονείς (αν έχουν
φύγει) από αυτή την
ενσάρκωση της καθώς και από άλλες. Η ψυχή αυτού τους
αναγνωρίζει και χαίρετε. Εκτός από αυτούς τότε
είναι που μπορεί να δει τον φύλακα άγγελο της, τους οδηγούς οι οποίοι έρχονται για
κάποια περίοδο στην ζωή του ατόμου για να τον βοηθήσουν σε κάποιο τομέα και
μετά φεύγουν και ίσως και
τις ψυχές κάποιων κοντινών συγγενών που έχουν
φύγει (παππούς, γιαγιά πατέρας, μητέρα, αδέρφια) που όμως αποφάσισαν συνειδητά να μην προχωρήσουν αλλά να
μείνουν στο πλάι του ατόμου μέχρι την αναχώρηση του.
Ο φόβος και η αγωνία που συχνά
εκδηλώνει ο άνθρωπος πριν το θάνατο του είναι ο φόβος για το
άγνωστο, για το μετά και την κρίση
("το δικαστήριο"), τις
τιμωρίες που του έχουν πει οι θρησκείες 'ότι θα υποστεί απλά και μόνο
για να φοβίζουν τον κόσμο και
έτσι να μπορούν και εύκολα και ποιο
αποτελεσματικά να τον ελέγχουν ώστε να μην βγει ποτέ από το μαντρί.
Την ώρα όμως της αναχώρησης η ψυχή καταλαβαίνει ότι δεν είναι
ο θάνατος παρά μονάχα ένα
πέρασμα, κάποιοι τώρα που είναι προσκολλημένοι στην ύλη αρνούνται να το αποδεχτούν και ίσως τυραννιούνται. Μπορείς πριν
αναχωρήσεις να ζητήσεις μια μικρή παράταση χρόνου ώστε να χαιρετίσεις
τα αγαπημένα σου πρόσωπα που μένουν
πίσω.
Δεν περνάς από "δίκη",
ο Θεός σε αγαπάει χωρίς όρους (αλώστε είμαστε
κομμάτι του) η ίδια η ψυχή βλέπει την ζωή που έκανε, τα μαθήματα που πήρε για
την εξέλιξη της και αποφασίζει πάντα με την
βοήθεια του φύλακα άγγελου ποιά δεν πήρε, ποιά πρέπει να
πάρει ακόμα και έτσι μαζί
σχεδιάζουν την επόμενη ενσάρκωση, πως, που, από ποιους θα
γίνει και τις καταστάσεις που θα ζήσει ώστε να έχει την
ευκαιρία να μάθει ή να εκτελέσει την αποστολή της στην γη.
Αυτή είναι η μόνη
κρίση που περνάει η ψυχή και δεν είναι εύκολη γιατί βλέπει
που αδίκησε, που έκανε κακό, που δεν έδειξε
κατανόηση, αγάπη και πραγματικά θλίβετε και πονάει
για αυτά.
Ο θάνατος λοιπόν δεν
πρέπει να μας φοβίζει γιατί δεν είναι παρά
η επιστροφή μας στο "σπίτι" μας και η συνάντηση μας με τους
αγαπημένους μας που έφυγαν πριν από εμάς.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου